One Shot Leonetta: Wspomnienia

ONE SHOT NIE Z ZAMÓWIENIA!
_________________________________________________________________________________

,,Wspomnienia"

Bo w życiu już tak po prostu jest. Najpierw coś się zdarzy a potem się to wspomina. Zwykle wspomina się to czego się nie chcę. Moje życie nie należy do najlepszych,a  wspomnienia? Nie są dobre, większość to te złe... Koszmarne dzieciństwo, dorosłość wcale nie lepsza... Kim jestem? Pewnie teraz zadajesz sobie to pytanie... Mam na imię Violetta. Ile mam lat? Tylko 19, ale życie już wiele mnie nauczyło... Zwykle smutna i trzymająca się z boku ja, w końcu znalazłam szczęście... Z kim? Tego dowiecie się czytając dalej. Jednak najpierw zacznę od wspomnień....

22 marzec....

4-letnia ja bawiąca się w piasku przy domu. Niby zwykła mała, niewinna dziewczynka, która powinna mieć piękne dzieciństwo wcale takiego nie ma. Bawiąc się usłyszałam krzyki... Znowu kłótnia~ od razu przeszło mi przez myśl. Moi rodzice nie potrafili i nie potrafią normalnie rozmawiać, nie raz tata uderzył mamę... A ja? Zawsze stawałam w jej obronie, przez co sama też jestem bita. Nie takie powinno było być moje życie... No ale cóż rodziny się nie wybiera... Niestety...

12 kwiecień

Dzień moich urodzin, to właśnie w tym dniu kończyłam 5 lat. Najgorsze urodziny w moim życiu... Nikt nie miał gorszych urodzin ode mnie. Ten dzień pamiętam bardzo dokładnie, na samą myśl o nim chce mi się płakać. Wstałam rano i ubrałam rajstopki a zaraz potem sukienkę. Pobiegłam do łazienki i stanęłam na krzesełku, zaczęłam myć zęby. Gdy skończyłam wypłukałam buzię, rozplotłam warkoczyki i wzięłam szczotkę, zeszłam na dół aby poszukać mamy. Znalazłam ją w kuchni przygotowującą śniadanie.

-Zlobis mi kućyka?- spytałam słodko, na co mama przytaknęła i najpierw uczesała mi włoski, a potem zrobiła mi wysokiego kucyka. Oczywiście podziękowałam i pobiegłam do łazienki odnieść szczotkę. Wróciłam po chwili i usiadłam na krzesełku. Czekałam na śniadanie, na twarzy miałam uśmiech. Znikł on, gdy tylko tata wszedł do kuchni zły.

- Dlaczego łóżko jest nie pościelone?!- krzyknął do mnie

- Pseplasam- powiedziałam cicho, jednak jego to nie obchodziło podniósł mnie i mocno uderzył w tyłek, od razu zaczęłam głośno płakać, postawił mnie na ziemi.

-W tym momencie ścielić!- krzyknął do mnie, a ja wybiegłam zapłakana z kuchni i pobiegłam na górę do pokoju. A mama? Patrzyła na to... Jak zwykle zresztą. Nie obchodziło ją to, że mnie to bardzo boli, że niszczą mi dzieciństwo, całe życie... Nigdy się mu nie sprzeciwiła, bo się bała. Jej moje szczęście nie obchodziło... Ale wracając do tego dnia, pościeliłam łóżko i wytarłam oczka oraz nosek, zeszłam powolutku na dół, weszłam do kuchni i usiadłam przy stole, mama podała mi śniadanie, podziękowałam i zaczęłam jeść. Po śniadaniu tata kazał mi iść od razu do pokoju i z niego nie wychodzić, był zły, a ja przecież nic nie zrobiłam... Siedziałam tam do obiadu, mama przyszła po mnie i zjadłam go... Gdy ojciec wyszedł mama dała mi prezent, była to lalka. Bardzo się ucieszyłam i wtuliłam w nią. Cały dzień spędziłam na zabawie z mamą, byłam szczęśliwa, jednak cały czar prysł, gdy ojciec wrócił do domu. Wyrzucił mnie za drzwi do ogrodu, bo jemu zachciało kochać się z mamą a ja nie miałam prawa być wtedy w domu. Było zimno, bo był to dopiero kwiecień, a ja w sukieneczce na ramiączkach na zimnym dworze w nocy. Płakałam, krzyczałam, żeby mnie puścił. W efekcie wyszedł na dwór i znowu mnie zbił, popchnął mną przez co rozwaliłam sobie głowę, mama tylko dała mi chusteczkę, którą przyłożyłam, położyłam się na ławce i spędziłam tam noc. To były moje najgorsze urodziny jakie tylko mogłam mieć!

1 czerwiec

Dzień Dziecka... Dzień, który każdemu dziecku powinien kojarzyć się najlepiej, jednak nie mi... Kolejny zły dzień w moim życiu do kolekcji...Co tym razem? Krótko mówiąc powtórka z urodzin... Ale coś co było innego wam opowiem. No więc... Siedziałam w swoim pokoiku patrząc na dzieci bawiące się nie daleko na placu zabaw. Chciałabym być wtedy wśród nich jednak nie mogłam, kolejny dzień spędzałam w pokoju sama. Jedyny czas kiedy miałam spokój? Godziny kiedy byłam w przedszkolu, wtedy miałam kontakt z innymi i mogłam się bawić z innymi. A zaraz po przedszkolu obiad i byłam wysyłana niekiedy nawet zamykana w pokoju. Niestety każdy mój sprzeciw kończył się mocnym uderzenie. W ten dzień bardzo bolał mnie brzuszek. Dlaczego? Tata rano uderzył mnie bardzo mocno. Dlaczego?  To była zwykła błahostka, przeszkodziło mu to, że na stole były moje rysunki. Zamiast mi je kazać posprzątać to bez niczego po prostu uderzył mnie z pięści w brzuch. Zwijałam się w bólu, ale jego to nie obchodziło, pociągnął mnie za rękę i postawił w kącie, zakazał ruszać się z niego do obiadu. Płakałam, bardzo bolał mnie brzuszek, a jemu nawet płacz przeszkadzał, ściągnął mi spodnie i paskiem uderzył w tyłek, płakałam jeszcze mocniej. Od tego dnia zaczęłam go nienawidzić! 

Te wspomnienia? To tylko jedne z wielu złych. Te były takie najgorsze i dlatego wam je opowiedziałam. W dniu moich 18 urodzin wykrzyczałam ojcu prosto w twarz co o nim myślę, wyprowadziłam się... Przekreśliłam tamto życie i chciałam zacząć od nowa. A dobre wspomnienia? Zaczęły się rok temu, kiedy poznałam Leona... Tak to właśnie o nim mowa na początku. Miłość od pierwszego wejrzenia. On dał mi wszystko, czego przez te 18 lat. A teraz jak wygląda moje życie? Mam 19 lat i jestem narzeczoną Leona. Już za 3 miesiące pobieramy się, a ja kilka dni temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Oboje byliśmy bardzo szczęśliwi. Obiecałam sobie jedną rzecz:
 Moje dzieci nigdy nie będą miały takiego życia jak ja. Zapewnię im wszystko co dobre i wszystko co będą chcieć. Nie pozwolę na to, żeby miały takie złe dzieciństwo. Nie pozwolę...


I oto koniec One Shota!!! Podoba się wam??  Proszę o wyrażenie swojej opini!!!